تعیین خطر سیل در محدوده های سیل گیر با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp)

به منظور بهره برداری از امکانات بالقوه رودخانه ها، از جمله آبگیری (شرب و کشاورزی)، کشت و کار و فعالیت های اقتصادی، انگیزه های توریستی، مذهبی و غیره، همواره ساخت و سازها و فعالیت هایی در زمین های حاشیه رودخانه ها (سیلابدشت) انجام می شود که در بسیاری از مواقع منجر به تعدی به بستر طبیعی و حریم قانونی رودخانه ها در آن نواحی می شود. تغییرات ناشی از بهره وری بر رودخانه باعث تغییر ریخت رودخانه شده و به جز تأثیر بر حیات رودخانه ها، محیط زیست و اکولوژی حریم رودخانه ها را متأثر می سازد. در این میان به منظور حداکثر استفاده از پهنه سیل گیر و حفاظت از آن اقدام به احداث سازه هایی متناسب با نوع کاربری های مورد انتظار می شود. این نوع اقدامات در اکثر مواقع منجر به تغییراتی در محیط زیست منطقه می شود. رودخانه دره باغ از رودخانه های بخش کهک، استان قم که به عنوان مطالعه موردی، مورد ارزیابی قرار می گیرد، در طول مسیر خود مورد تعرض کاربری های مختلف قرار گرفته و سیل های اخیر در رودخانه دره باغ باعث تهدید محیط زیست رودخانه شده است. تحقیق حاضر با استفاده از پارامترهای هیدرولیکی و همچنین پارامترهای مطرح در مدیریت به هم پیوسته سیل در زمینه زیست محیطی و تعامل میان سیل و کاربری اراضی حاشیه رودخانه به بررسی حریم رودخانه و خطر ناشی از سیل در آن می پردازد. در این بین روش تحلیل سلسله مراتبی به عنوان روش مدیریتی برگزیده این پایان نامه به منظور اولویت بندی گزینه های پیش رو انتخاب شده است. همچنین در ادامه پس از تلفیق نتایج حاصل از مدل هیدرولیک جریان سیلاب رودخانه و مدل تحلیل سلسله مراتبی تهیه شده با یکدیگر، پهنه بندی خطر حریم رودخانه با رویکرد محیط زیستی تعیین می شود.